Mevalar ranglar kaosidan o‘tib, ravshanligini yo‘qotadi, fon bilan qorishib ketadi. Yashil olma, ananas, qoramtir uzum shodasi — haqiqatmi yoki illyuziya? Ularning chegaralari xiralashgan, go‘yo vaqt va nigoh ularning shaklini ushlab tura olmayotgandek.
Ranglar qatlam-qatlam yopilib, bir narsani yashiradi, boshqasini esa ochib beradi. To‘q sariq tuman ba’zi detallarning ustini yopadi, lekin boshqalarini ta’kidlaydi. Qaysi biri tasodif, qaysi biri esa ko‘z aldovining ongli o‘yini?
Bo‘yoq qatlamlari ostida nima o‘zgarishsiz qoladi? Va aslida nima yo‘qoladi?